Novo istraživanje psihologa sa Univerziteta u Beču pokazuje da ne postoje naučni dokazi za navodno pozitivan efekat Mozartove sonate KV448 na epilepsiju.

Muzici Wolfganga Amadeusa Mozarta pripisuje se zapanjujući utjecaj, posebno u posljednjih pedeset godina. Izvještaji o mogućem pozitivnom dejstvu slušanja Mozartove sonate na simptome epilepsije dobili su veliku pažnju medija. Empirijska pouzdanost temeljnih naučnih otkrića je do sada ostala nejasna. Nova  studija bečkih psihologa sada pokazuje da ne postoje dokazi koji bi potvrdili da Mozartova melodija ima pozitivan učinak na epilepsiju.

Mozartova muzika se u prošlosti povezivala sa nizom navodno korisnih efekata na ljude, životinje pa čak i mikroorganizme. Tako bi slušanje ove muzike trebalo povećati inteligenciju odraslih, djece ili fetusa u maternici. Bakterije u postrojenjima za prečišćavanje otpadnih voda bi bolje radile svoj posao da slušaju Mozartovu kompoziciju, a krave bi davale više mlijeka.

Većina ovih navodnih efekata nema nikakvu naučnu osnovu. Zajedničko porijeklo ovih ideja može se dovesti u vezu sa opažanjem privremenog povećanja performansi učenika na testovima prostorne percepcije nakon slušanja prvog dijela Mozartove sonate.

U skorije vrijeme, neke studije su prijavile ublažavanje simptoma kod pacijenata sa epilepsijom, međutim novo istraživanje sa bečkog univerziteta, zasnovano na cjelokupnoj dostupnoj naučnoj literaturi o ovoj temi, je pokazalo da ne postoje pouzdani dokazi o tako pozitivnom djelovanju Mozartove muzike. Navodni pozitivni utjecaji su pripisani Mozartovoj muzici na osnovu selektivnih izvještaja, suviše malih uzoraka i neadekvatnih istraživačkih praksi.

„Mozartova muzika je prekrasna, ali nažalost ne možete očekvati da će pomoći kod epilepsije“, rezimirali su istraživači.

Studija je objavljena u stručnom časopisu „Nature Scientific Reports“.